ΝΟΜΟΣ 3463/06

Άρθρο 146
Έκπτωση εξαιτίας καταδίκης
1. Οι δήμαρχοι, οι αντιδήμαρχοι, οι πρόεδροι Κοινοτή−
των, οι δημοτικοί και κοινοτικοί σύμβουλοι, καθώς και
οι σύμβουλοι δημοτικών και τοπικών διαμερισμάτων
και οι πάρεδροι εκπίπτουν αυτοδικαίως από το αξίωμά
τους:
α) Αν στερηθούν τη διαχείριση της περιουσίας τους
με τελεσίδικη δικαστική απόφαση.
β) Αν στερηθούν τα πολιτικά τους δικαιώματα με αμε−
τάκλητη δικαστική απόφαση.
γ) Αν καταδικαστούν με αμετάκλητη δικαστική από−
φαση, ως αυτουργοί ή συμμέτοχοι σε κακούργημα ή
σε οποιαδήποτε ποινή για παραχάραξη, κιβδηλεία,
πλαστογραφία, ψευδή βεβαίωση, δωροδοκία, εκβίαση,
κλοπή, υπεξαίρεση, απιστία, απάτη, καταπίεση, αιμομι−
ξία, μαστροπεία, σωματεμπορία, παράνομη διακίνηση
αλλοδαπών, παράβαση της νομοθεσίας για την κατα−
πολέμηση των ναρκωτικών, τη λαθρεμπορία, καθώς και
για παράβαση καθήκοντος, εφόσον από τη διάπραξη του
αδικήματος αυτού προξενείται οικονομική βλάβη στο
Δήμο, στην Κοινότητα ή στα νομικά τους πρόσωπα.
Για την έκπτωση εκδίδεται διαπιστωτική πράξη του
Γενικού Γραμματέα της Περιφέρειας.
2. α. Όταν γίνεται παραπομπή για κακούργημα με
αμετάκλητο βούλευμα ή με απευθείας κλήση, κατά της
οποίας έχει εξαντληθεί το δικαίωμα προσφυγής, ο Γενι−
κός Γραμματέας της Περιφέρειας οφείλει να θέσει τον
εγκαλούμενο σε κατάσταση αργίας, η οποία διατηρείται
σε περίπτωση έκδοσης καταδικαστικής απόφασης του
ποινικού δικαστηρίου. Εάν εκδοθεί αθωωτική απόφαση,
η αργία αίρεται αυτοδικαίως και η διοικητική ποινή θε−
ωρείται ως μηδέποτε επιβληθείσα.
β.α. Εάν εκδοθεί καταδικαστική απόφαση του Ποινικού
Δικαστηρίου, σε πρώτο βαθμό, για τα πλημμελήματα
της προηγούμενης παραγράφου, ο Γενικός Γραμματέας
της Περιφέρειας οφείλει να θέσει τον καταδικασθέντα
σε κατάσταση αργίας, ώσπου να εκδοθεί τελεσίδικη
αθωωτική απόφαση, οπότε και αίρεται αυτοδικαίως η
αργία, το δε διοικητικό μέτρο θεωρείται ως ουδέποτε
επιβληθέν.
β.β. Ως καταδικαστική απόφαση, σε πρώτο βαθμό, για
τους δημάρχους και τους προέδρους των Κοινοτήτων,
θεωρείται αυτή που εκδίδεται από το Τριμελές Ποινικό
Εφετείο, σύμφωνα με το άρθρο 111 παρ. 7 του Κώδικα Ποινικής Δικονομίας.
Αυτό είναι το άρθρο του νόμου. Τα παρακάτω είναιεπεξηγησεις του κυρίου Ζυγούρη:
1. Η διάταξη της παρ 2, η οποία προβλέπει την επιβολή του διοικητικού μέτρου της αργίας, δεν προσκρούει στη διάταξη του άρθρου 102 του Συντάγματος καθόσον στα συνταγματικά πλαίσια της εποπτείας του κράτους επί των ΟΤΑ περιλαμβάνεται και η δυνατότητα λήψης διοικητικών μέτρων σε βάρος δημοτικών και κοινοτικών αρχόντων για λόγους δημοσίου συμφέροντος (ΣΤΕ 974/1994, 5259/1996).
2. Παγίως το Συμβούλιο της Επικρατείας δέχεται ότι η θέση σε αργία αιρετού δυνάμει των διατάξεων του άρθρου 146 του ΔΚΚ αποτελεί διοικητικό μέτρο που έχει θεσπιστεί για λόγους δημοσίου συμφέροντος, το οποίο επιβάλλει όπως οι υπό κατηγορία τελούντες αιρετοί απομακρύνονται προσωρινώς της ενεργού ασκήσεως των καθηκόντων τους ώστε να διασφαλίζεται το αδιάβλητο των ενεργειών της δημοτικής και κοινοτικής αρχής.
3. Σε περίπτωση που κάποιος αιρετός τίθεται σε αργία μετά την έκδοση της πρωτόδικης απόφασης και στη συνέχεια αθωωθεί στο δεύτερο βαθμό, ο δικαιωθείς δικαιούται να ζητήσει την ακύρωση της πράξης όχι μόνο από της δημοσιεύσεως της εφετειακής απόφασης αλλά και πριν καθ’ όλο το χρονικό διάστημα κατά το οποίο αυτή παρέμεινε ισχυρή (ΣΤΕ 5258/1996).
4. Για την επέλευση του αποτελέσματος της θέσεως αιρετού σε αργία είναι αδιάφορος ο χρόνος τελέσεως του σχετικού ποινικού αδικήματος (ΣΤΕ 1314/1983, 4343/1987). Περαιτέρω η δημιουργούμενη εκ του αμετακλήτου παραπεμπτικού βουλεύματος κατάσταση, η οποί συνεπάγεται το διοικητικό μέτρο της αργίας, καταλαμβάνει το σύνολο του χρόνου της υποδικίας (Γνωμ. ΝΣΚ 624/1996). Συνεπώς, τα αιρετά όργανα των ΟΤΑ που έχουν τεθεί σε αργία κατ’ άρθρο 146 του ΔΚΚ για την προηγούμενη δημοτική περίοδο και επανεξελέγησαν για την τρέχουσα, χωρίς ακόμη να έχει εκδοθεί η απόφαση του ποινικού δικαστηρίου, ο Γενικός Γραμματέας της Περιφερείας οφείλει δια νέας αποφάσεώς του να τα θέσει και πάλι σε αργία (Γνωμ. ΝΣΚ 305/1999).


Εν Αθήναις την 15-12-2006
Ο Νομικός Σύμβουλος της ΚΕΔΚΕ
Πάνος Ζυγούρης